زبان از نوشتن دربارهی مرگ محمدرضا لطفی، این تارنواز و موسیقیدان اسطورهای ایران قاصر است. وی که یکی از یادگاران بی بدیل مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود روز گذشته از میان ما رخت بربست و دار فانی را وداع گفت.
ترجیح دادیم تا بیشتر از آنکه پرحرفی کنیم، آلبومی منتشر نشده و کمتر شنیده شده از استاد محمدرضا لطفی مربوط به کنسرت کلن را در اختیار علاقمندان آن استاد قرار میدهیم. این اجرا به صورت بداههنوازی تار در دستگاه ماهور ارائه شده است.
در جریان هشتمین جشنوارهی موسیقی نواحی، موفق شدیم نشستی با استاد محمدرضا اسحاقی، خنیاگر با ذوق اهل مازندران داشته باشیم. وی که خسته از بیمهری مسئولان جشنواره بود ساعاتی مهمان ما بود که نتیجه این نشست ویدئویی از تکنوازی و تکخوانی ایشان ضبط شد که در اینجا خدمت علاقهمندان به موسیقی محلی ایران تقدیم میشود.
در روزهای پایانی اردیبهشت ماه، هشتمین جشنوارهی موسیقی نواحی در تهران و کرمان برگزار شد. در شب ابتدایی این جشنواره در سالن سوره حوزه هنری، ۸ برنامه در نظر گرفته شده بود که از میان آنان تفاوت پیرمردی از خطهی مازندران با دیگران کاملا مشهود بود. موسیقی اصیل همراه با صدایی گرم و احساسی عجیب. او محمدرضا اسحاقی آخرین خنیاگر موسیقی مازندران است، متولد سال ۱۳۲۶ و موسیقی را از کودکی با آوازهای مادرش آموخته است.
در روزهای پایانی سال آلبومهای «آفتاب میشود» از ارسلان کامکار، «بامداد» از حمید متبسم و گروه عارف، «کوک کولی» از فراز کاویانی، “Solidification” از آرو هنریکسن و “For Now I Am Winter” از اولاف آرنالدز منتشر شدهاند.