خانه موسیقی این‌قدر خنثی عمل کرده و کرخت بوده است، اصلا هیچ خبری راجع به آن جذابیتی ندارد، سال به سال یک جشن می‌خواهند بگیرند، ۲ ساعت برنامه‌ای بگذارند و بگویند ما کاری کردیم. برای این برنامه‌ی دو ساعته یک نفر دبیر و یک نفر هم قائم مقام دبیر جشن می‌شود. ولی هیچ فعالیتی نشده و نمی‌شود و به هر صورت تا این قسمت صنفی ماجرا درست نشود، همه نشسته‌اند می‌گویند کی ساز را نشان می‌دهند؟ کی بیمه‌ی موزیسین‌ها درست می‌شود؟ کی مشکلات رفاهی‌شان حل می‌شود؟ خود به خود که حل نمی‌شود.

سازسازی مدرسه تمام عمر است و این چیزی نیست که ما بگوییم به جایی رسیدیم و پرونده‌اش را ببنیدیم، بلکه باید مرتب روی این قضیه با چوب‌شناسان، ابزارشناسان، رنگ‌شناسان، صوت‌شناسان، موسیقی‌دانان و کلیه کارشناس‌های تخصصی این حوزه کار گروهی انجام داد. قطعا با پیشرفت سازسازی و ساخته شدن سازهای پیشرفته‌تر می‌توان به موسیقی پیشرفته‌تر و کامل‌تری رسید و این دوره، دوره‌ای طولانی است و شاید چند قرن برای ما زمان ببرد و هرکدام از ما به سهم خود می‌توانیم بخشی از این راه طولانی را بپیماییم.