مسعود شعاری، نوازنده سه‌تار و آهنگساز که از شاگردان محمدرضا لطفی نیز بوده است در گفتگو با سایت موسیقی دراب گفت:‌ «بسیار متاسفم که در روز معلم به جای این‌که بتوانیم این روز را به ایشان تبریک بگوییم باید شاهد از دست دادن این بزرگمرد موسیقی ایران باشیم.»

مسعود شعاری در پاسخ به این سوال که وقتی نام محمدرضا لطفی می‌آید چه در ذهن شما نقش می‌بندد، گفت: «اسم لطفی که می‌آید طبیعی است که خاطراتی که در مسیر شاگردی و همکاری با ایشان داشتم برای‌ام تداعی می‌شود ولی بیشتر از هر چیزی صدای سازش در وجودم نقش می‌بندد. لطفی در طول فعالیت هنری خود مهر خود را بر هنر موسیقی ایران زد و تمبر موسیقی ایشان از هر چیزی برای‌ام بیشتر تداعی می‌شود.»

شعاری ارزشمندترین و اثرگذارترین خدمت لطفی به موسیقی ایران را بیش از هر چیزی رویکرد او به موسیقی دستگاهی و ردیف دانست و گفت: «در واقع درست نگاه کردن به موسیقی دستگاهی و ردیف و در عین حال حفظ این میراث از کارهای ارزشمند لطفی بوده‌است. وی افزود: «علاوه بر این‌که او آهنگساز و نوازنده توانمندی بود، رویکرد و اعتقادش به موسیقی ایرانی، نوع کار او در تدریس، آهنگسازی و نوازندگی را تبیین می‌کرد.»

خالق آثاری چون «سیر»،‌ »در سایه باد» و «غروب» بهترین خاطرات‌اش با محمدرضا لطفی را این‌گونه بازگو کرد: « همه کسانی که با لطفی کار کردند روزهایی که با او بوده‌اند برای‌شان خاطره است و بهترین خاطرات من هم بازمی‌گردد به تمرین‌هایی که به مدت ۲ سال برای آلبوم «یادواره برومند» با وی داشتم. شعاری افزود: «مهر، صفا و صمیمیت در کنار جدیت ایشان از مشخصه‌های اصلی کار کردن با لطفی بود و خاطرات قشنگی از آن زمان در یاد من به جا مانده‌است.»

مسعود شعاری در انتهای صحبت‌های‌اش با یادی از آثار تکنوازی لطفی گفت: «من اعتقاد دارم که تکنوازی کار هر کسی نیست و اگر بخواهید به یک اثر تکنوازی گوش کنید کار کسی را گوش می‌کنید که توانمند و متبحر باشد و لطفی از معدود نوازنده‌های تاریخ موسیقی ما است که این توانمندی را داشت؛ که بسیاری از جوان‌ها هم در نوازندگی از ایشان تاثیر گرفته‌اند.»