آلبومهای آرام و ملایم ECM از این پیانیست نروژی نه تنها به شدت مورد توجه منتقدین موسیقی جز واقع شد، بلکه حتی با اقبال عمومی بیسابقهای هم همراه بود. آلبوم دوم گوستاوسن “The Ground” یک موفقیت تاریخی در لیست فروش کشورش به ثبت رساند که دستاورد خارقالعادهای بود با توجه به نوع موسیقیای که او ارائه میدهد. با تمام این اوصاف، تُرد همچنان از جوانترین نوازندههای اروپای شمالی است که با ECM در سالهای اخیر همکاری داشتهاند.
به مناسبت جشنواره شبهای بداهه نوازی (Show of Hands) در فرهنگسرای نیاوران به تاریخ شهریور ۱۳۹۶ تصمیم داریم که برخی از هنرمندانی که در این جشنواره حضور خواهند داشت را معرفی کنیم تا با شناخت بیشتری از هر آنچه که به نام بداهه در این شبها بر روی صحنه اجرا خواهد شد، مشتاقانه به تجربهای […]
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبطهای زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفتانگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدتهاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالریها و مکمینیها و چیزهایی میآید که به دیوار متصل میشوند، لیکن اکنون در جستوجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی مییابد و به شکلی حیرتانگیز تبدیل میشود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
آلبوم تکنوازی سه تار سپیده مشکی با عنوان «بی واژه گفت وگو» از آثاری است که در سبک موسیقی دستگاهی، دارای استانداردهای کیفی مناسبی است و در میان بانوان بعد از اثر فریبا هدایتی از معدود آلبوم های حوزه تکنوازی به شمار می رود که به بازار موسیقی عرضه شده است.
هنرمند و نوازنده بی نظیر و تکرار نشدنی «آقای شیدا»ی موسیقی ایران محمدرضا لطفی به ناگاه از میان ما رخت بربست و آثار جاودانش را برای ما به یادگار نهاد. در این اواخر اظهار نظرها و انتقاداتش موجب تکدر خاطر بعضی هنر دوستان شده بود. اما هیچکس نگفت یا نخواست بگوید که ریشه یا دلیل این انتفادات بی پرده او چه بود و از کجا نشأت میگرفت.
استاد فقید، محمد رضا لطفیِ بزرگ، طی سالیان دراز اقامت در اروپا و آمریکا، کنسرتهای متعدد تکنوازی تار و سه تار داشته که متأسفانه بخشی از آنها ضبط حرفهای نشده یا اگر شده، بعضاً حتی در دسترس خود ایشان هم نبوده است. از جمله این کنسرتها، اجرایی است بس اعجابانگیز و عالی با تار در دستگاه همایون. به عنوان کسی که با شنیدن آثار لطفی، بزرگ شده است، میتوانم به جرأت ادعا کنم که این اجرا در میان تکنوازیهای تار او نظیر ندارد؛ از کوک نامتعارف تار برای دستگاه همایون گرفته تا مضرابها و جملهپردازیهای بسیار درخشان وی در این اجرا. لطفی در این اجرا نت «لا» را درجه یکم دستگاه همایون قرار می دهد و تار را مانند «شور لا» کوک کرده است.
محمدرضا لطفی موسیقیدان و تارنواز برجستهی ایرانی روز گذشته درگذشت. اما باز مثل همیشه جای یک رسانه خالی بود. رسانهای که به زعم خود رسانهی ملی یک ملت آگاه است، اما وقتی چنین شخصیتی از میان ما میرود جای آن که رسانه به وظیفه ذاتی خود که همانا اطلاعرسانی و شناساندن آن میراث ملی به مخاطبان است از این کار امتناع میورزد.
زبان از نوشتن دربارهی مرگ محمدرضا لطفی، این تارنواز و موسیقیدان اسطورهای ایران قاصر است. وی که یکی از یادگاران بی بدیل مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود روز گذشته از میان ما رخت بربست و دار فانی را وداع گفت.
ترجیح دادیم تا بیشتر از آنکه پرحرفی کنیم، آلبومی منتشر نشده و کمتر شنیده شده از استاد محمدرضا لطفی مربوط به کنسرت کلن را در اختیار علاقمندان آن استاد قرار میدهیم. این اجرا به صورت بداههنوازی تار در دستگاه ماهور ارائه شده است.
مسعود شعاری، نوازنده سهتار و آهنگساز که از شاگردان محمدرضا لطفی نیز بوده است در گفتگو با سایت موسیقی دراب گفت: «بسیار متاسفم که در روز معلم به جای اینکه بتوانیم این روز را به ایشان تبریک بگوییم باید شاهد از دست دادن این بزرگمرد موسیقی ایران باشیم.»
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبطهای زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفتانگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدتهاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالریها و مکمینیها و چیزهایی میآید که به دیوار متصل میشوند، لیکن اکنون در جستوجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی مییابد و به شکلی حیرتانگیز تبدیل میشود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
غیاب یک آلبوم سیاسی است. سیاست نه به معنای دعواهای هر روزهٔ اصحاب قدرت آنهم در ایران، اگرچه هنرمند انکار نمیکند تحت تأثیر این دعواهاست، اما ورای آن صدایی اعتراضی است با بیان موسیقیایی. اعتراض به جریانهای اصلی و غالب، صداهای همیشه و هرجا شنیدهشونده، اگرچه موسیقی الکترونیک در دوران ما هنوز از غالب خبرگزاریها/فروشگاهها، […]
کِتیل بیورنستاد، دیوید دارلینگ، تریه ریپدال و یان کریستنسن به پیشنهاد مانفرد آیشر دور هم جمع شدهاند و دوازده قطعه را با هم اجرا میکنند. تمام قطعهها را بیورنستاد ساخته و خود او پیانو مینوازد. دارلینگ و ریپدال، ویلنسل و گیتار الکتریک مینوازند و کریستنسن هم درامر است. یک سال بعد مانفرد آیشر این دوازده قطعه را در انتشارات ECM منتشر میکند و آلبوم، «دریا» (The Sea) نام میگیرد و چیزی نمیگذرد که آلبوم به یکی از محبوبترین آلبومهای ECM تبدیل میشود.
در رونمایی «ری تا روم» علاوه بر علیرضا قربانی و سعید نایب محمدی، دو منتقد و کارشناس موسیقی، سیدعلیرضا میرعلینقی و دکتر ساسان فاطمی نیز درباره اثر صحبت خواهند کرد. این نشست ساعت ۱۸ روز یکشنبه ۲۹ دی در فروشگاه مرکزی شهرکتاب واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از تقاطع مطهری برگزار میشود.
در روزهای پایانی سال آلبومهای «آفتاب میشود» از ارسلان کامکار، «بامداد» از حمید متبسم و گروه عارف، «کوک کولی» از فراز کاویانی، “Solidification” از آرو هنریکسن و “For Now I Am Winter” از اولاف آرنالدز منتشر شدهاند.