یکی از دلایل این بیپایان بودن گسترهٔ موسیقی الکترونیک، ویژگی ذاتی آن، یعنی حضور پررنگ تکنولوژی، به مثابه ابزاری است که از ضبط صداهای طبیعی و بهکارگیری آنها فراتر رفته و خود چنین اصواتی تولید میکند. به طور خلاصه این که تشابه ظاهری این آثار لزوماً نافی اصالت آنها نیست، بلکه طبیعت و ساختار این موسیقی تعریف متفاوتی از مسألهٔ اصالت ارائه میکند. آلبوم جدید سیاوش امینی با عنوان What Wind Whispered to the Trees گواهی است بر بیپایان بودن گسترهٔ موسیقی الکترونیک معاصر. چه بسا اثری مانند این برای شنوندهٔ ناآشنا تازگی یا جذابیت نداشته باشد، اما توانایی غریبی دارد در مسحور کردن شنوندهٔ جدیتر.
کیث جرت از موفقترین و تاثیرگذارترین پیانیستهای تاریخ موسیقی جز است. کنسرت کلن او از مهمترین اجراهای جز در چهار دههٔ گذشته است. دلیل این اهمیت علاوه بر کیفیت موسیقیاش، در استقبال فوقالعادهای است که از آن شد، هم از طرف صاحبنظران و هم از طرف دوستداران غیرحرفهای موسیقی. از زمان انتشار آلبوم در سال ۱۹۷۵ تا امروز حدود ۳ میلیون کپی از آن به فروش رفته؛ موفقیتی فوقالعاده برای یک آلبوم جز، شامل دو سیدی پیانوی سولو، بدون قطعهای معروف.
استاد فقید، محمد رضا لطفیِ بزرگ، طی سالیان دراز اقامت در اروپا و آمریکا، کنسرتهای متعدد تکنوازی تار و سه تار داشته که متأسفانه بخشی از آنها ضبط حرفهای نشده یا اگر شده، بعضاً حتی در دسترس خود ایشان هم نبوده است. از جمله این کنسرتها، اجرایی است بس اعجابانگیز و عالی با تار در دستگاه همایون. به عنوان کسی که با شنیدن آثار لطفی، بزرگ شده است، میتوانم به جرأت ادعا کنم که این اجرا در میان تکنوازیهای تار او نظیر ندارد؛ از کوک نامتعارف تار برای دستگاه همایون گرفته تا مضرابها و جملهپردازیهای بسیار درخشان وی در این اجرا. لطفی در این اجرا نت «لا» را درجه یکم دستگاه همایون قرار می دهد و تار را مانند «شور لا» کوک کرده است.
زبان از نوشتن دربارهی مرگ محمدرضا لطفی، این تارنواز و موسیقیدان اسطورهای ایران قاصر است. وی که یکی از یادگاران بی بدیل مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود روز گذشته از میان ما رخت بربست و دار فانی را وداع گفت.
ترجیح دادیم تا بیشتر از آنکه پرحرفی کنیم، آلبومی منتشر نشده و کمتر شنیده شده از استاد محمدرضا لطفی مربوط به کنسرت کلن را در اختیار علاقمندان آن استاد قرار میدهیم. این اجرا به صورت بداههنوازی تار در دستگاه ماهور ارائه شده است.
حالا هر دو مردهاند. دو هنرمند بزرگی که یکی از درخشانترین همکاریهای تاریخ موسیقی جز و بلوز را شکل دادند. آلبوم «نقطهی جوش» با همکاری دو موزیسین موسیقی جز و بلوز، مایلز دیویس و جان لی هوکر. اثری که در اصل موسیقی متن فیلمی با همین نام است، نوآری به کارگردانی دنیس هاپر.
سنت انتخاب بهترینها با آغاز سال جدید میلادی فرا میرسد.در یادداشت زیر، مرور کوتاهی خواهم داشت بر ده آلبومی که به عقیدهی نگارنده از بهترینهای سبک جز در سال ۲۰۱۳ بودند.