تاریخ دقیق تولد منیر بشیر به درستی روشن نیست و بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ عنوان شده است، او در موصل در خانوادهای آشوری متولد شد. پدرش آموزش اولیه عود را از پنج سالگی به وی آموخت. بشیر در ۶ سالگی به بغداد رفت و در آنجا به کنسرواتوار بغداد به سرپرستی شریف محیالدین حیدر وارد شد و به تحصیل شیوههای عودنوازی پرداخت، وی در سالهای آینده بر روی شیوههای سنتی عودنوازی نیز تحقیقاتی انجام میداد و نهایتاً در ۱۹۵۱ همزمان با سردبیری در رادیو، کرسی تدریس در مرکز تازه تاسیس هنرهای زیبای بغداد را به دست آورد.
نصیر شمه در سال ۱۹۶۳ در روستای کوت، در نزدیکی رود دجله در کشور عراق متولد شد. یازده ساله بود که اول بار عود را در دستان استادی نوازنده دید و کنجکاویاش برای شناخت این ساز به تنبیه او ختم شد. اما نه این تنبیه، و نه اعتقادات سنتی/مذهبی پدر مغازهدارش، مانع حرکت نصیر به سمت عود نشد.
اِدِرلِزی جشنی است که کولیهای روما هر ساله در فصل بهار برگزار میکنند و با موسیقی، رقص و شادی، آغاز دوباره زندگی را جشن میگیرند. اما شهرت ادرلزی، نه به خاطر این جشنها، بلکه به خاطر ترانهای با همین نام است؛ ترانهی فولک کولیان روما که ترانهی اختصاصی این جشن است.
هکتور روبرتو چاورو آرامبورو (Héctor Roberto Chavero Aramburo)، در تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۰۸ در بوئنوس آیرس متولد شد. او از همان ابتدای کار حرفهای، شهرت آتاهوالپا یوپانکی را برای خود برگزید. وی خواننده، ترانهنویس، نوازندهی گیتار و نویسندهی آرژانتینی است. از او به عنوان یکی از مهمترین موسیقیدانان فولکلور آرژانتین در سدهی بیستم یاد میشود.
موسیقیای که ولکر گوئتزه و آبلای سیسوکو عرضه میکنند فراتر از مرزهای جغرافیایی و موسیقایی است. حاصل آن یک امتزاج ویژه و بینظیر در امتداد سنت جاودانهی رامشگری سیسوکو و با چشماندازی جز و مدرن از گوئتزه بود. سفری روحانی با نغمهها برای شنوندگانی که از هرجای دنیا به دشتهای غرب آفریقا برده میشوند.