“آروو پارت، بیست و چهار پیشدرآمد برای یک فوگ” مستندی است که در خلال مصاحبهها و فیلمهای آرشیوی، با گونهای روایی زندگی پارت را تعریف میکند و هم در این میان به معرفی و کنکاش در هنر او و به خصوص سبک تینتینابولی میپردازد. و بیش از این کارگردان، ما را در فرمی صمیمی به فضای اندیشهها و زیستِ پارت نزدیک میکند.
ساختۀ آرتور آوانسف، اثری بود به شدت شگفت و عجیب که بدون مقدمه و با نوانسی بالا شروع میشد، تو گویی به ناگهان از میانۀ آهنگ به شنیدن صدای پر حجم کلاویههایی گوش سپردهای که با تکضربههای پر قدرتتر غیرمنتظرهشان، هواس را از سر میپراند و در ادامه با بازی کردن با نوانس و کم و زیاد کردن شدت مضرابها پرداختی به کار میدهد که شنونده در خلسهایی عمیق فرو میرود. یک فضاسازی به شدت مرموز و مضطرب با تکرار و تکیه بر یک موتیف خاص.
آداجیو در سل مینور قطعهای مشهور ساخته تومازو آلبینونی است. با این که در مورد آهنگساز اصلی این اثر، تردیدهایی وجود دارد، آلبینونی را از روی همین قطعه میشناسند. کارگردانانی چون اورسون ولز، پازولینی، هرتسوک و پیتر ویر و حتی هنرمندانی مثل سارا برایتمن، لارا فابین، اینگوی مالمستین و گروههای د دورز و آناتما از این قطعه در کارهایشان استفاده کردهاند.
قطعهی “Vesti la giubba” از اپرای دلقک اثر روجرو لئون کاوالو، آهنگساز اپرایی شهیر ایتالیایی است. قطعهی “لباست را بپوش” او یکی از مشهورترین آریاهای تنور تاریخ اپراست. این قطعه بارها و بارها توسط آریاخوانهای متعددی اجرا شده. مضمون این قطعه کلیشه معروف دلقکِ خندانی است که سوای مشکلات شخصی خودش همچنان باید مردم را بخنداند.