بایگانی

خیرگی : یک پروژهٔ سورئال در جست‌وجوگر شما

نوشتهٔ پیتر کینگ مدت‌هاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالری‌ها و مک‌مینی‌ها و چیزهایی می‌آید که به دیوار متصل می‌شوند، لیکن اکنون در جست‌وجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی می‌یابد و به شکلی حیرت‌انگیز تبدیل می‌شود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]


غیاب ، یک جریان فرهنگی

غیاب یک آلبوم سیاسی است. سیاست نه به معنای دعواهای هر روزهٔ اصحاب قدرت آن‌هم در ایران، اگرچه هنرمند انکار نمی‌کند تحت تأثیر این دعواهاست، اما ورای آن صدایی اعتراضی است با بیان موسیقیایی. اعتراض به جریان‌های اصلی و غالب، صداهای همیشه و هرجا شنیده‌شونده، اگرچه موسیقی الکترونیک در دوران ما هنوز از غالب خبرگزاری‌ها/فروشگاه‌ها، […]


نغمه‌ها را در دلم بشکسته‌ام

هنرمند و نوازنده بی نظیر و تکرار نشدنی «آقای شیدا»ی موسیقی ایران محمدرضا لطفی به ناگاه از میان ما رخت بربست و آثار جاودانش را برای ما به یادگار نهاد. در این اواخر اظهار نظرها و انتقاداتش موجب تکدر خاطر بعضی هنر دوستان شده بود. اما هیچکس نگفت یا نخواست بگوید که ریشه یا دلیل این انتفادات بی پرده او چه بود و از کجا نشأت میگرفت.


دشمنی با فرهنگ ملی در رسانه‌ی به اصطلاح ملی

محمدرضا لطفی موسیقیدان و تارنواز برجسته‌ی ایرانی روز گذشته درگذشت. اما باز مثل همیشه جای یک رسانه خالی بود. رسانه‌ای که به زعم خود رسانه‌ی ملی یک ملت آگاه است، اما وقتی چنین شخصیتی از میان ما می‌رود جای آن که رسانه به وظیفه ذاتی خود که همانا اطلاع‌رسانی و شناساندن آن میراث ملی به مخاطبان است از این کار امتناع می‌ورزد.


دیالوگ یا هذیان، نگاهی انتقادی به اجرای پیمان یزدانیان و حسام اینانلو

پیمان یزدانیان و حسام اینانلو کنسرتی را با عنوان «دیالوگ» در قالب جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت به روی صحنه بردند که مانند بسیاری از اتفاقات این سال‌ها در اتمسفر موسیقی ایران تاکیدی مجدد بر حفره‌ها، خام‌دستی‌ها و نگرش تقلیل‌گرایانه به موسیقی تلفیقی بود.‌