بایگانی

سه‌شنبه‌های جز (۵): آناتومی یک لحظه، بداهه‌نوازی گیتار و ظرف‌های آشپزخانه

هر ذهنیتی و کلیشه‌ی صوتی‌ای‌ که درباره‌ی دو‌نوازی گیتار و درامز دارید را دور بریزید. آلبوم «آناتومی یک لحظه» دو‌نوازی بداهه‌ی آوانگاردی از تاتسویا ناکاتانی و شین پرلووین است که صدایی اصیل از سنتِ جز آزاد و خلاقیت در موسیقی را به نمایش می‌گذارد.


سه‌شنبه‌های جز (۴): عاشقانه‌های بن وبستر

صدای غبارآلود، افسرده و نوآرِ ساز بن وبستر احتمالاً مناسب‌ترین موزیک همدلانه برای عشاق شکست‌خورده و در فراغِ یار بود. وبستر در «موزیک برای عاشقی» مجموعه‌ای از عاشقانه‌ترین نواهای کلاسیک جز (و اغلب جز استاندارد‌) را جمع کرده بود و در بسته بندی خوش صدایی که ترکیبی از رمانسِ موسیقی برای والس و نوای دل‌نشین همیشگی ساکسوفونش بود به عشاق ارائه کرده بود.


سه‌شنبه‌های جز (۳): دیوید دارلینگ و چرخه‌های روحانی و جهانی جز

در «چرخه‌ها» طیف متنوعی از صداها و حالات موسیقایی‌ را می‌شنویم که هر کدام‌شان بخشی از هویت منحصر‌به‌فرد نشر ای‌سی‌ام را در طول سال‌های متمادی ساخته‌اند. فضای اندوهگین، ماورایی و حامل حسی از مدیتیشن در ملودی‌های دارلینگ، نوازندگی نافذ آریلد اندرسن، رفت و آمد‌های غبار‌آلود ساکسوفون یان گاربارک با آن سبک یگانه‌‌‌‌اش در تغییر ناگهانی نوانس و محو شدگی‌ تدریجی‌اش در ملودی، پیانوی رمانتیک استیو کوهن و بلاخره ترکیب ریتم‌های هندی طبلا و نوای سحر‌انگیز سیتار والکات. یک آلبوم شنیدنی و چکیده‌ای از روح حاکم بر فضای معنوی جز اروپای سی سال پیش.


سه‌شنبه‌های جز (۲): میدان کنگو، رقص برده، میراث جز

میدان کنگو در شهر نیواورلئان یکی از مکان‌های مهم در مطالعه تاریخ غنی جز است. رقص‌های بدوی برده‌ها که ریشه در موسیقی زادگاه آنان در قبایل غرب آفریقا داشت کم کم خبر از تولد گونه‌ای به نام جَز در حاشیه‌ی می‌سی‌سی‌پی را می‌داد.


سه‌شنبه‌های جز (۱): جو وایلر، باشکوه زیر سایه بزرگان

جمعه هفته‌ای که گذشت جو وایلر (Joe Wilder) نوازنده ی توانای ترومپت جز در سن ۹۲ سالگی بر اثر نارسایی قلبی در منهتن نیویورک درگذشت. او از آخرین بازماندگان نسل طلایی جز بود که بر‌خلاف بسیاری از هم‌کارانش که قطار پر‌شتابِ تحولِ صدا را از سنت دیکسی‌لندی جز در دهه‌ی سی به بی‌باپ نخبه‌گرا و در نهایت جنبش «جزِ آزاد» رسانده بودند به سنت‌ها و قالب‌های جزِ رمانتیکِ کهن وفادار ماند.


همه‌ی چیزهای زیبای ابراهیم معلوف

از میان جوانانی که بین جهان عرب و جهان غرب رفت و آمد داشته است و بر پایه موسیقی عرب با رویکردی نو و تازه دست به آفرینش زده است می‌توان ابراهیم معلوف را نام برد. او در خاندانی مشهور و خانواده‌ای هنرمند رشد کرده است. وی در پاریس ترومپت کلاسیک را آموزش دیده، نزد پدرش موسیقی مقامی عرب و نواختن ترومپت عربی را آموخته و شخصا به دنبال یادگیری موسیقی جز رفته و حالا با این پیشینه از معروف‌ترین اعرابی‌ست که موسیقی تلفیقی کار می‌کند.