بایگانی

مصاحبه با بخشی روشن گل‌افروز: از دوازده سالگی مجلس می‌چرخاندم

بخشی لقبی است که به برخی از نوازندگان دوتار در شمال خراسان و ترکمن‌صحرا داده می‌شود. بخشی‌ها نوازندگان دوتار، آوازخوان، داستان‌گو، سراینده و سازندۀ ساز هستند. روشن گل‌افروز از معدود باقیماندگان نسل بخشی‌ها، فرزند حمرا گل‌افروز و از نسل علی اکبر بخشی گل‌افروز در سال ۱۳۳۷ در روستای ملاباقر شیروان به دنیا آمد. نوازندگی دوتار نسل در نسل در بین اعضای خانوادۀ وی مرسوم بوده و او از کودکی نوازندگی را نزد پدربزرگ و پدرش فرا گرفت. گل‌افروز در جشنواره‌های متعددی در ایران و کشورهایی چون فرانسه، ایتالیا و اتریش شرکت داشته و اجرای “زهره و طاهر” وی در پاریس مورد تمجید بسیار قرار گرفته و دکترای افتخاری موسیقی را نصیب او نمود. روشن گل‌افروز ادامۀ سنت داستان‌گویی و از معدود روایت‌گران شفاهی باقیماندۀ ایرانی است و به سه ترکی، کردی و فارسی روایت‌گری می‌کند.


گفتگویی با استاد محمدرضا اسحاقی؛ نسل امروز بنیه‌ی یادگیری این موسیقی را ندارد!

در روزهای پایانی اردیبهشت ماه، هشتمین جشنواره‌ی موسیقی نواحی در تهران و کرمان برگزار شد. در شب ابتدایی این جشنواره در سالن سوره حوزه هنری، ۸ برنامه در نظر گرفته شده بود که از میان آنان تفاوت پیرمردی از خطه‌ی مازندران با دیگران کاملا مشهود بود. موسیقی اصیل همراه با صدایی گرم و احساسی عجیب. او محمدرضا اسحاقی آخرین خنیاگر موسیقی مازندران است، متولد سال ۱۳۲۶ و موسیقی را از کودکی با آوازهای مادرش آموخته است.