اولین قومی که سازی را اختراع کردند که بشر می‌توانست روی آن انگشت‌گذاری کند و دیگر در آن سیم‌ها به صورت دست‌باز مثل چنگ یا لیر نبودند، اکدی‌ها و سومری‌ها بودند. بعد از آن دوره، ما این ساز را در تمدن بابل و آشور و عکسش را در اهرام مصر می‌بینیم. به ایران که برمی‌گردیم، از دوره‌ی ساسانی به بعد، ما سازی را می‌بینیم که کاسه‌اش بزرگ‌تر و دسته‌اش کوتاه‌تر از حد معمول است و دیگر قیافه تنبور را ندارد. از این دوره به بعد ما بربت یا ساز عود را پیدا می‌کنیم. یعنی تا قبل از آن من هیچ‌گونه سندی که ثابت کند سازی با این شکل و شمایل جای دیگری بوده پیدا نکردم.