بایگانی نویسنده: کیوان رشادی‌پور

ژانرشناسی: جَز؛ رگتایم و پیدایش جَز در اواخر قرن نوزدهم

معمولاً سبک نیواورلئان را اولین سبک در موسیقی جَز می‌دانند. اما قبل از اینکه سبک نیواورلئان گسترش پیدا کند، رگتایم وجود داشت. مرکز رگتایم نه نیواورلئان بلکه سدالیا در ایالت میزوری بود، جایی که اسکات جاپلین در آن زندگی می‌کرد. جاپلین نوازنده پیانو و آهنگساز برجسته‌ی رگتایم بود. در ساخته‌های جاپلین و همین‌طور در رگتایم، سنّت قدیمی اروپایی با احساس ریتمیک سیاه‌پوستان در هم آمیخته می‌شود. برای رگتایم بیش از هر شکلی دیگر از جَز می‌توان این عبارت را به کار برد: «موسیقی سفیدی که سیاه نواخته می‌شود.»


یک عکس در سه آلبوم؛ قطعه‌ای از کتیل بیورنستاد

Ketil Bjørnstad

کِتیل بیورنستاد، دیوید دارلینگ، تریه ریپدال و یان کریستنسن به پیشنهاد مانفرد آیشر دور هم جمع شده‌اند و دوازده قطعه را با هم اجرا می‌کنند. تمام قطعه‌ها را بیورنستاد ساخته و خود او پیانو می‌نوازد. دارلینگ و ریپدال، ویلنسل و گیتار الکتریک می‌نوازند و کریستنسن هم درامر است. یک سال بعد مانفرد آیشر این دوازده قطعه را در انتشارات ECM منتشر می‌کند و آلبوم، «دریا» (The Sea) نام می‌گیرد و چیزی نمی‌گذرد که آلبوم به یکی از محبوب‌ترین آلبوم‌های ECM تبدیل می‌شود.


و تشویشی دیگر؛ به بهانه آلبوم جدید گادسپید یو! بلک امپرور‎

سه سال پیش بود که بعد از وقفه‌ای حدوداً ده ساله، گروه گادسپید یو! بلک امپرور (Godspeed You! Black Emperor) با انتشار آلبوم «!Allelujah! Don’t Bend! Ascend» همه را غافلگیر کرد. حالا با انتشار آلبوم «’Asunder, Sweet and Other Distress’» که پنجمین آلبوم استودیویی این گروه است، طرفداران این گروه امیدوارند که زود به زود شاهد کارهای بیشتر و آلبوم‌‌های جدید باشند.


عود بخشی از فرهنگ و هویت ما است؛ مصاحبه با گروه تریوی جبران

تریوی جبران شامل سه برادر است؛ سمیر، وسام و عدنان که عود می‌نوازند. در خانواده‌ی جبران‌ها، از سه نسل قبل از این برادران، همه با عود زندگی کرده‌اند؛ ساخته‌اند و نواخته‌اند. فعالیت حرفه‌ای این سه برادر فلسطینی، با سمیر شروع شد، با پیوستن وسام به سمیر ادامه یافت و با اضافه شدن عدنان به آن‌ها تکمیل شد.


آداجیو در سل مینور؛ دست‌نوشته‌ای گمشده

آداجیو در سل مینور قطعه‌ای مشهور ساخته تومازو آلبینونی است. با این که در مورد آهنگساز اصلی این اثر، تردید‌هایی وجود دارد، آلبینونی را از روی همین قطعه می‌شناسند. کارگردانانی چون اورسون ولز، پازولینی، هرتسوک و پیتر ویر و حتی هنرمندانی مثل سارا برایتمن،‌ لارا فابین، اینگوی مالمستین و گروه‌های د دورز و آناتما از این قطعه در کارهایشان استفاده کرده‌اند.