آلبومهای آرام و ملایم ECM از این پیانیست نروژی نه تنها به شدت مورد توجه منتقدین موسیقی جز واقع شد، بلکه حتی با اقبال عمومی بیسابقهای هم همراه بود. آلبوم دوم گوستاوسن “The Ground” یک موفقیت تاریخی در لیست فروش کشورش به ثبت رساند که دستاورد خارقالعادهای بود با توجه به نوع موسیقیای که او ارائه میدهد. با تمام این اوصاف، تُرد همچنان از جوانترین نوازندههای اروپای شمالی است که با ECM در سالهای اخیر همکاری داشتهاند.
به مناسبت جشنواره شبهای بداهه نوازی (Show of Hands) در فرهنگسرای نیاوران به تاریخ شهریور ۱۳۹۶ تصمیم داریم که برخی از هنرمندانی که در این جشنواره حضور خواهند داشت را معرفی کنیم تا با شناخت بیشتری از هر آنچه که به نام بداهه در این شبها بر روی صحنه اجرا خواهد شد، مشتاقانه به تجربهای […]
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبطهای زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفتانگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدتهاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالریها و مکمینیها و چیزهایی میآید که به دیوار متصل میشوند، لیکن اکنون در جستوجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی مییابد و به شکلی حیرتانگیز تبدیل میشود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
مرگ و رنج، هر دو دغدغهای است که خاطر هر آدمی را از همان لحظه که پا به دنیا میگذارد مشغول میکند. و برخوردی که هر آدمی با این دو دارد(یا ندارد)، مشخصکنندۀ مسیری است که او در زندگی انتخاب میکند؛ چه آگاهانه و چه نا آگاهانه. لمانتاتۀ پارت سرودی است در ادامۀ همین مفهوم. تصویری است بر شکنندگی انسان آن دم که با بودن انسانی خویش روبرو میشود، مواجههای از همان گونه که پیشاروی سازۀ مارسیاسِ آنیش کاپور
“آروو پارت، بیست و چهار پیشدرآمد برای یک فوگ” مستندی است که در خلال مصاحبهها و فیلمهای آرشیوی، با گونهای روایی زندگی پارت را تعریف میکند و هم در این میان به معرفی و کنکاش در هنر او و به خصوص سبک تینتینابولی میپردازد. و بیش از این کارگردان، ما را در فرمی صمیمی به فضای اندیشهها و زیستِ پارت نزدیک میکند.
ساختۀ آرتور آوانسف، اثری بود به شدت شگفت و عجیب که بدون مقدمه و با نوانسی بالا شروع میشد، تو گویی به ناگهان از میانۀ آهنگ به شنیدن صدای پر حجم کلاویههایی گوش سپردهای که با تکضربههای پر قدرتتر غیرمنتظرهشان، هواس را از سر میپراند و در ادامه با بازی کردن با نوانس و کم و زیاد کردن شدت مضرابها پرداختی به کار میدهد که شنونده در خلسهایی عمیق فرو میرود. یک فضاسازی به شدت مرموز و مضطرب با تکرار و تکیه بر یک موتیف خاص.
در فضاها همانطور که از نام آن پیدا است فرام یک موسیقی اتمسفریک که حالات گوناگونی از اتفاقات حسی را برای شنوندهی خود به ارمغان میآورد را میسازد. ترکیبی از خلسه، هیجان و مدیتیشن که به طور قطع یکی از بهترین آلبومهای سال و یکی از نقاط عطف تجربهگرایی هنرمندان جوان کلاسیک معاصر است. فضاها شاهکاری درونگرا است که میتواند به یک اثر بالینی برای عاشقان موسیقی بدل شود.
آداجیو در سل مینور قطعهای مشهور ساخته تومازو آلبینونی است. با این که در مورد آهنگساز اصلی این اثر، تردیدهایی وجود دارد، آلبینونی را از روی همین قطعه میشناسند. کارگردانانی چون اورسون ولز، پازولینی، هرتسوک و پیتر ویر و حتی هنرمندانی مثل سارا برایتمن، لارا فابین، اینگوی مالمستین و گروههای د دورز و آناتما از این قطعه در کارهایشان استفاده کردهاند.
ایناودی، گِلَس، نایمن، پارت. با آلبومی طرفیم که قطعاتی از پانزده آهنگساز برجسته در آن قرار گرفته است. از باخ گرفته تا گابریل فوره و مکس ریکتر.
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبطهای زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفتانگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدتهاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالریها و مکمینیها و چیزهایی میآید که به دیوار متصل میشوند، لیکن اکنون در جستوجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی مییابد و به شکلی حیرتانگیز تبدیل میشود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
غیاب یک آلبوم سیاسی است. سیاست نه به معنای دعواهای هر روزهٔ اصحاب قدرت آنهم در ایران، اگرچه هنرمند انکار نمیکند تحت تأثیر این دعواهاست، اما ورای آن صدایی اعتراضی است با بیان موسیقیایی. اعتراض به جریانهای اصلی و غالب، صداهای همیشه و هرجا شنیدهشونده، اگرچه موسیقی الکترونیک در دوران ما هنوز از غالب خبرگزاریها/فروشگاهها، […]
کِتیل بیورنستاد، دیوید دارلینگ، تریه ریپدال و یان کریستنسن به پیشنهاد مانفرد آیشر دور هم جمع شدهاند و دوازده قطعه را با هم اجرا میکنند. تمام قطعهها را بیورنستاد ساخته و خود او پیانو مینوازد. دارلینگ و ریپدال، ویلنسل و گیتار الکتریک مینوازند و کریستنسن هم درامر است. یک سال بعد مانفرد آیشر این دوازده قطعه را در انتشارات ECM منتشر میکند و آلبوم، «دریا» (The Sea) نام میگیرد و چیزی نمیگذرد که آلبوم به یکی از محبوبترین آلبومهای ECM تبدیل میشود.
در رونمایی «ری تا روم» علاوه بر علیرضا قربانی و سعید نایب محمدی، دو منتقد و کارشناس موسیقی، سیدعلیرضا میرعلینقی و دکتر ساسان فاطمی نیز درباره اثر صحبت خواهند کرد. این نشست ساعت ۱۸ روز یکشنبه ۲۹ دی در فروشگاه مرکزی شهرکتاب واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از تقاطع مطهری برگزار میشود.
در روزهای پایانی سال آلبومهای «آفتاب میشود» از ارسلان کامکار، «بامداد» از حمید متبسم و گروه عارف، «کوک کولی» از فراز کاویانی، “Solidification” از آرو هنریکسن و “For Now I Am Winter” از اولاف آرنالدز منتشر شدهاند.