شاید اگر نبود تلاشهای مانفرد آیخر، مدیر انتشارات ایسیام، امروزه پارت را تنها علاقمندان جدی موسیقی و کمی فراتر میشناختند؛ چرا که در طیف آهنگسازانی که پارت در زمرۀ آنان قرار میگیرد اصولاً آهنگسازان شنیدهشده آن گونه که در زمان حیاتشان محبوبیت عام داشته باشند کمتر است. آروو پارت متولد ۱۹۳۵ در پاید، شهری کوچک در استونی است. وی به جهت مینیمالیسم مخصوص خود که آن را به وصفهایی چون مقدس و الهی میخوانند، شناخته شده است. گرچند احتمالا آثار کورال او به سبب رنگی که نشان از مناجاتهای کهن کلیسایی دارند بیشتر شنیده شده است، اما سبک او نیز غریب نمانده است. آروو پارت، بیست و چهار پیشدرآمد برای یک فوگ مستندی است که به سیر زندگی هنری پارت میپردازد. هم مصاحبهها و هم فیلمهای گذشته در آرشیو، به فیلم حالتی روایی میدهد بدون آن که در گیر حاشیههای زائد و نکات تاریخمند گردد؛ نه از اخراج او از اتحادیۀ آهنگسازان جماهیر شوروی و مشکلات سیاسیاش صحبتی میشود و نه به دوران سکوت او در مداقۀ طولانیمدتش برای رسیدن به آن چه امروز هست بیش از اشارهای گذرا -آن هم در خلال مصاحبه توسط خود پارت- میگردد. زندگینامۀ موسیقایی پارت از دوران کودکی (مادرش گمان میکرد او باخ تمرین میکند در حالی که او به نواختن ساختههای خود دست میزده، و چقدر از این که مادرش روزی از این ماجرا سر در آورده غمگین میشود) تا بزرگسالی و دستیابی به تینتینابولی، در فیلم بیش از همه از میان مصاحبهها و در خاطرات پارت شکلی روایی به خود میگیرد و بیش از این کارگردان، ما را در فرمی صمیمی به فضای اندیشهها و عقاید پارت نزدیک میکند. موفقیت در شکلگیری اتمسفر تغزلی اینجا در سایۀ تصویر زندگی شخصیاش با آلینا(همسرش) و روحیۀ خود پارت و ایمانش شکل میگیرد. گذشته از این، فیلم تمرکز خود را بر موسیقی پارت از دست نمیدهد و در کنار پارت در کنسرتها و تمرینها و گردهماییها، به معروفترین ساختههای او همچون فراترس، برای آلینا و … هم میپردازد. آخر آنکه مستند پارت بیش از آنکه مستندی بیوگرافیکال باشد تا بتوان به نقد و قضاوتش نشست، پرترهای صمیمیتر از اوست و این اندازه و بلکه بیشتر و به حد کافی رضایتبخش و موفق است. همچنین برخلاف تجربۀ پیشین (تماشا از اینجا) از همین کارگردان با پارت، این بار کمتر به شعر شبیه و پرترهای شفافتر از او است. مستند را از اینجا میتوانید تماشا کنید و اگر به فیلم دسترسی دارید نیز میتوانید زیرنویس فارسی از اینجا یا اینجا دریافت کنید.
تویتر
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبطهای زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفتانگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدتهاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالریها و مکمینیها و چیزهایی میآید که به دیوار متصل میشوند، لیکن اکنون در جستوجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی مییابد و به شکلی حیرتانگیز تبدیل میشود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
غیاب یک آلبوم سیاسی است. سیاست نه به معنای دعواهای هر روزهٔ اصحاب قدرت آنهم در ایران، اگرچه هنرمند انکار نمیکند تحت تأثیر این دعواهاست، اما ورای آن صدایی اعتراضی است با بیان موسیقیایی. اعتراض به جریانهای اصلی و غالب، صداهای همیشه و هرجا شنیدهشونده، اگرچه موسیقی الکترونیک در دوران ما هنوز از غالب خبرگزاریها/فروشگاهها، […]
کِتیل بیورنستاد، دیوید دارلینگ، تریه ریپدال و یان کریستنسن به پیشنهاد مانفرد آیشر دور هم جمع شدهاند و دوازده قطعه را با هم اجرا میکنند. تمام قطعهها را بیورنستاد ساخته و خود او پیانو مینوازد. دارلینگ و ریپدال، ویلنسل و گیتار الکتریک مینوازند و کریستنسن هم درامر است. یک سال بعد مانفرد آیشر این دوازده قطعه را در انتشارات ECM منتشر میکند و آلبوم، «دریا» (The Sea) نام میگیرد و چیزی نمیگذرد که آلبوم به یکی از محبوبترین آلبومهای ECM تبدیل میشود.
در رونمایی «ری تا روم» علاوه بر علیرضا قربانی و سعید نایب محمدی، دو منتقد و کارشناس موسیقی، سیدعلیرضا میرعلینقی و دکتر ساسان فاطمی نیز درباره اثر صحبت خواهند کرد. این نشست ساعت ۱۸ روز یکشنبه ۲۹ دی در فروشگاه مرکزی شهرکتاب واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از تقاطع مطهری برگزار میشود.
در روزهای پایانی سال آلبومهای «آفتاب میشود» از ارسلان کامکار، «بامداد» از حمید متبسم و گروه عارف، «کوک کولی» از فراز کاویانی، “Solidification” از آرو هنریکسن و “For Now I Am Winter” از اولاف آرنالدز منتشر شدهاند.