آلبوم جدید اردوان کامکار با عنوان «ریزدانه های الماس»، سومین اثر تکنوازی سنتور بعد از «دریا» و «بر فراز باد» و در کل پنجمین اثر او است. (ماهی برای سال نو و بر تارک سپیده به صورت کنسرتو بوده است)
این آلبوم شامل ۴ قطعه است که انتشارات ققنوس با بروشوری متفاوت نسبت به کارهای قبل عرضه کرده و در آن درباره‌ی هر قطعه به صورت مجزا هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ احساسی توضیحاتی از طرف صاحب اثر نوشته شده است.
به لحاظ بررسی فرم، قطعات اجرا شده همان‌طور که در آثار قبل اردوان کامکار نیز مشاهده شده، از فرم‌ها و ژانرهای موسیقی کلاسیک معمول ایرانی تبعیت نمی‌کند. یکی از دلایلی که این شیوه‌ی نواختن را «سنتورنوازی معاصر» می‌نامند، جدا از تکنیک‌های نوازندگی و حالات آن، فرم اجرای آن‌هاست.
قطعه‌ی ابتدایی آلبوم که «پریشان در باد» نام دارد در سل مینور اجرا شده است و دارای دو تم اصلی است که نوازنده در تکرارهای متعدد و مختلف با استفاده از حرکات موازی و کنترپوانیک دست راست و چپ، هر بار با تزئینات متفاوت آن را اجرا می‌کند. همچنین نوازنده از تکنیک‌های بسط وگسترش با ریتم‌های مختلف، ایمیتاسیون، تکرار در فواصل مختلف (درجات گوناگون)، آکومپایمان دست راست برای پشتیبانی حرکات تکنیکی و چابک با دست راست و … بهره برده است.
قطعه‌ی دوم آلبوم «انتظار» نام دارد که نوازنده در بروشور آلبوم ذکر می‌کند که الهام گرفته از ملودی بلوچی است. این قطعه از لحاظ تغییر مُد دارای پیچیدگی بیشتری است و آهنگساز در ابتدا از مد اصفهان شروع کرده و بعد با استفاده از نت‌های آلتره ملودی را بسط می‌دهد و حالت گام ماژور را تداعی می‌کند و پس از آن کمی بیشتر بر مُدهای ایرانی نقب می‌زند و از مُد بیداد نیز استفاده می‌کند و در انتها نیز دوباره به سل مینور فرود می‌آید. البته چندان نمی‌توان ردپای ملودی بلوچی را در این قطعه دنبال کرد و حس موسیقی بلوچی را به مخاطب القا نمی‌کند. برخلاف قطعه ی سوم که «را ه کابل» نام دارد و ملودی افغانی در آن کاملا مشهود و محسوس است.
در قطعه‌ی سوم که راه کابل نام دارد و چنان که از اسم آن نیز پیداست، اردوان از ملودی‌های محلی خاطره انگیز استفاده کرده است از قبیل ملودی «ملا ممد جان». این قطعه زمان بیشتری یعنی حدود ۱۶ دقیقه را به خود اختصاص داده است که در آن حال و هوای موسیقی محلی با استفاده از ملودی آشنا به همراه تکنیک مسحور کننده و هارمونی‌های سنتور و همچنین با استفاده از ملودی متضاد که بسیار گوش نواز و به نظر تضمینی از موسیقی ملل است جذابیت قطعه را برای مخاطب بیشتر می‌کند.
بشنوید؛ بخش‌هایی از قطعه‌ی راه کابل
و در پایان با قطعه‌ی «ریزدانه‌های الماس» که نام آلبوم هم از آن گرفته شده است، حرکت و جنبش و تکاپو را با پاساژهای متوالی و با تمپوی بالا و هم چنین به رخ کشیدن تکنیک نوازندگی به مخاطب القا می کند.
به طور کلی از دیدگاه نگارنده اگرچه این اثر اردوان کامکار هم مانند آثار سابقش، بر مبنای تکنیک استوار است و محوریت ساخت قطعات بیشتر بر اساس تکنیک‌های خاص نوازندگی این نوازنده‌ی توانمند است تا یک فضای حسی کاملا درونی و پالایش شده، اما این اثر فضای جدید، مدرن و درعین حال مطلوبی را برای مخاطب خود مهیا می‌کند و به طور خلاصه کمتر در آن از تکنیک‌ها، مضراب‌ها و فضاسازی‌هایی استفاده شده که گوش شنونده را آزار دهد و او را از اصل و جریان کلی موسیقی ساخته شده دور کند یا ذهن او را مغشوش سازد.
واقعا زیبا بود