زبان از نوشتن دربارهی مرگ محمدرضا لطفی، این تارنواز و موسیقیدان اسطورهای ایران قاصر است. وی که یکی از یادگاران بی بدیل مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود روز گذشته از میان ما رخت بربست و دار فانی را وداع گفت.
ترجیح دادیم تا بیشتر از آنکه پرحرفی کنیم، آلبومی منتشر نشده و کمتر شنیده شده از استاد محمدرضا لطفی مربوط به کنسرت کلن را در اختیار علاقمندان آن استاد قرار میدهیم. این اجرا به صورت بداههنوازی تار در دستگاه ماهور ارائه شده است.
حالا هر دو مردهاند. دو هنرمند بزرگی که یکی از درخشانترین همکاریهای تاریخ موسیقی جز و بلوز را شکل دادند. آلبوم «نقطهی جوش» با همکاری دو موزیسین موسیقی جز و بلوز، مایلز دیویس و جان لی هوکر. اثری که در اصل موسیقی متن فیلمی با همین نام است، نوآری به کارگردانی دنیس هاپر.
تاریخ دقیق تولد منیر بشیر به درستی روشن نیست و بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ عنوان شده است، او در موصل در خانوادهای آشوری متولد شد. پدرش آموزش اولیه عود را از پنج سالگی به وی آموخت. بشیر در ۶ سالگی به بغداد رفت و در آنجا به کنسرواتوار بغداد به سرپرستی شریف محیالدین حیدر وارد شد و به تحصیل شیوههای عودنوازی پرداخت، وی در سالهای آینده بر روی شیوههای سنتی عودنوازی نیز تحقیقاتی انجام میداد و نهایتاً در ۱۹۵۱ همزمان با سردبیری در رادیو، کرسی تدریس در مرکز تازه تاسیس هنرهای زیبای بغداد را به دست آورد.
نصیر شمه در سال ۱۹۶۳ در روستای کوت، در نزدیکی رود دجله در کشور عراق متولد شد. یازده ساله بود که اول بار عود را در دستان استادی نوازنده دید و کنجکاویاش برای شناخت این ساز به تنبیه او ختم شد. اما نه این تنبیه، و نه اعتقادات سنتی/مذهبی پدر مغازهدارش، مانع حرکت نصیر به سمت عود نشد.
سنت انتخاب بهترینها با آغاز سال جدید میلادی فرا میرسد.در یادداشت زیر، مرور کوتاهی خواهم داشت بر ده آلبومی که به عقیدهی نگارنده از بهترینهای سبک جز در سال ۲۰۱۳ بودند.
ممکن است عبارت «جزِ اتیوپیایی» برای برخی عجیب باشد. این ژانر اعتبار خود را مدیون «مولاتو آستاتکه» (Mulatu Astatke)، معروف به پدر جَز اتیوپی است. او که در سال ۱۹۴۳ در اتیوپی به دنیا آمد، آموختن موسیقی را از شانزده سالگی در یک مدرسهٔ شبانهروزی در شمال ولز آغاز کرد که به گفتهٔ خودش اگر به آنجا نرفته بود، یک مهندس معمولی میشد.