بایگانی دسته: معرفی

آثار کمانچه نوازی در سال ۹۲؛ معرفی دروج و نزدیک‌تر از دور

سال ۹۲ برای مخاطبان ساز کمانچه، سالی پربار بود. این نگارش در دو بخش مروری بر این آثار دارد :
۱٫معرفی این آثار، مروری کلی بر آلبوم Kula Kulluk Yakisir Mi و نقدی بر کنسرت اردشیر کامکار
۲٫مرور مفصل تری بر آلبوم های «دروج» و «نزدیک تر از دور»


تو زیباتری از سروهای لبنان… و صمغ تراوید از انگشتان من از آرتور آوانسف

ساختۀ آرتور آوانسف، اثری بود به شدت شگفت و عجیب که بدون مقدمه و با نوانسی بالا شروع می‌شد، تو گویی به ناگهان از میانۀ آهنگ به شنیدن صدای پر حجم کلاویه‌هایی گوش سپرده‌ای که با تک‌ضربه‌های پر قدرت‌تر غیرمنتظره‌شان، هواس را از سر می‌پراند و در ادامه با بازی کردن با نوانس و کم و زیاد کردن شدت مضراب‌ها پرداختی به کار می‌دهد که شنونده در خلسه‌ایی عمیق فرو می‌رود. یک فضاسازی به شدت مرموز و مضطرب با تکرار و تکیه بر یک موتیف خاص.


منیر بشیر، پادشاه موسیقی خاورمیانه

تاریخ دقیق تولد منیر بشیر به درستی روشن نیست و بین سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ عنوان شده است، او در موصل در خانواده‌ای آشوری متولد شد. پدرش آموزش اولیه عود را از پنج سالگی به وی آموخت. بشیر در ۶ سالگی به بغداد رفت و در آن‌جا به کنسرواتوار بغداد به سرپرستی شریف محی‌الدین حیدر وارد شد و به تحصیل شیوه‌های عودنوازی پرداخت، وی در سال‌های آینده بر روی شیوه‌های سنتی عودنوازی نیز تحقیقاتی انجام می‌داد و نهایتاً در ۱۹۵۱ همزمان با سردبیری در رادیو، کرسی تدریس در مرکز تازه تاسیس هنرهای زیبای بغداد را به دست آورد.


سعید محمدی: اجازه دهیم ایده‌های جدید مطرح شوند

باید اجازه بدیم ایده‌ها و افکار جدید بیاید، در منتهای آن نظر هم می‌توانم اضافه بکنیم آن چیزی که به عنوان دموکراسی در کار اجتماعی و سیاسی و این‌جور مسائل داریم را باید در کارمان هم داشته باشیم. اجازه بدهیم همه باشند، همه نظریات‌شان را بدهند. از قدرت‌مان استفاده نکنیم تا تعدادی را در اصل از میدان به در کنیم. این باعث می‌شود که آن راهی که ما داریم تا برسیم به یک ساز ایده‌آل، زودتر پیموده شود. این کاری که ما نگذاریم کسانی دیگر باشند در جامعه و نظرشان را بگویند، این اختلال ایجاد می‌کند در فرآیند پیش‌رفت.


رابطه عود و لوت از دید تاریخی

لوت اروپای قرون وسطی ارتباطی تنگاتنگ با عود عربی دارد و حتی گفته می‌شود که نام لوت از العود عربی گرفته شده است. نام عود به معنی چوب است که ساز را از آن می‌ساختند. بسیاری از آلات موسیقی از چوب ساخته می‌شدند. شاید وجه تسمیه این ساز، نیاز به تأکید روی صفحهٔ چوبی ساز و در نتیجه متمایز کردن آن از سازهایی باشد که جلویشان از پوست، کاغذ پوستی یا هر مادهٔ دیگری ساخته می‌شد. در قرن‌های پس از ظهور اسلام، اعراب دست به تغییرات کوچکی در این ساز بردند و تا سه قرن پس از آن، این تغییرات شامل مواردی از جمله کوک کردن، تکنیک‌ها و تئوری موسیقی بود. هنری فارمر در سال‌های بین دو جنگ جهانی، تحقیقات گسترده‌ای روی عود عربی، خاستگاه آن و ورودش به اروپا انجام داد.


نصیر شمه، روایت‌گر زندگی با عود

نصیر شمه در سال ۱۹۶۳ در روستای کوت، در نزدیکی رود دجله در کشور عراق متولد شد. یازده ساله بود که اول بار عود را در دستان استادی نوازنده دید و کنجکاوی‌اش برای شناخت این ساز به تنبیه او ختم شد. اما نه این تنبیه، و نه اعتقادات سنتی/مذهبی پدر مغازه‌دارش، مانع حرکت نصیر به سمت عود نشد.