جایزهی پولیتزر امسال در قسمت موسیقی به آهنگساز جوانی تعلق گرفت که کاری برای هشت صدا نوشته بود. «پارتیتا برای هشت صدا» در اکتبر ۲۰۱۲ ضبط و در نیویورک منتشر شد. «کارولاین شاو» آهنگساز این اثر اهل کارولینای شمالی است و اکنون دورهی دکترای آهنگسازی را در دانشگاه پرینستون میگذارند. جایزهی امسال او را تبدیل به جوانترین برندهی تاریخ جایزهی موسیقی پولیتزر کرد که در سی سالگی به آن دست یافته است.
آروو پارت (Arvo Pärt)، موسیقیدان استونیایی، در نیمقرن اخیر جزء مشاهیر موسیقی کلاسیک و هنرمندی سرشناس میان شنوندگان عام موسیقی بوده است. با آن که بیشتر آثار پارت مربوط به سرودههای کُرالِ مذهبی است اما عمده شهرت و توجه مرتبط با آثار پارت به فضای یگانهی موسیقی او که به مینیمالیسم مقدس معروف است برمیگردد. موسیقیای که به روشنی ادراک و روان مخاطب را هدف قرار میدهد و شنیدن را بدل به تجربهای روحانی میسازد. مینیمالیسم مقدس پارت را باید برگرفته از روشی منحصر به فرد دانست که پارت نامِ «تینتینابولی» (Tintinnabuli) را بر آن نهاده است. نام این تکنیک برگرفته از واژهی لاتینی «تینتینابولوم» (Tintinnabulum) به معنی «ناقوس» است.
قطعهی “Vesti la giubba” از اپرای دلقک اثر روجرو لئون کاوالو، آهنگساز اپرایی شهیر ایتالیایی است. قطعهی “لباست را بپوش” او یکی از مشهورترین آریاهای تنور تاریخ اپراست. این قطعه بارها و بارها توسط آریاخوانهای متعددی اجرا شده. مضمون این قطعه کلیشه معروف دلقکِ خندانی است که سوای مشکلات شخصی خودش همچنان باید مردم را بخنداند.
حقیقتا یک گروه چند نفره از موسیقیدانهایی با زمینههای کاری کاملا متفاوت، با موسیقی کهنی که از شاکله آن بعضاً تنها یک خط آوازی موجود است چه کار میتوانند بکنند؟ پاسخ این است که میشنوند، آنرا گسترش میدهند و میدانند که نتیجهای که به وجود خواهند آورد چیزی است کاملا جدید.
گئورگ ایوانویچ گورجیف (George Ivanovich Gurdjieff) را نه میتوان به عنوان عارف توصیف کرد و نه آهنگساز. نه مثل همتایان خودش مانند اشو یا مهربابا به صورت گسترده دست به تربیت شاگرد زد و روشی منسجم از خویش باقی گذاشت و نه خود را وقف موسیقی کرد.