آلبوم‌های آرام و ملایم ECM از این پیانیست نروژی نه تنها به شدت مورد توجه منتقدین موسیقی جز واقع شد، بلکه حتی با اقبال عمومی بی‌سابقه‌ای هم همراه بود. آلبوم دوم گوستاوسن “The Ground” یک موفقیت تاریخی در لیست فروش کشورش به ثبت رساند که دستاورد خارق‌العاده‌ای بود با توجه به نوع موسیقی‌ای که او ارائه می‌دهد. با تمام این اوصاف، تُرد همچنان از جوان‌ترین نوازنده‌های اروپای شمالی است که با ECM در سال‌های اخیر همکاری داشته‌اند.
به مناسبت جشنواره شب‌های بداهه نوازی (Show of Hands) در فرهنگسرای نیاوران به تاریخ شهریور ۱۳۹۶ تصمیم داریم که برخی از هنرمندانی که در این جشنواره حضور خواهند داشت را معرفی کنیم تا با شناخت بیشتری از هر آنچه که به نام بداهه در این شب‌ها بر روی صحنه اجرا خواهد شد، مشتاقانه به تجربه‌ای […]
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبط‌های زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفت‌انگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدت‌هاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالری‌ها و مک‌مینی‌ها و چیزهایی می‌آید که به دیوار متصل می‌شوند، لیکن اکنون در جست‌وجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی می‌یابد و به شکلی حیرت‌انگیز تبدیل می‌شود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
آواز اسکت شیوه‌ای در آوازخوانی است که در آن خواننده از هجاهای بی‌معنی با ساختمانی شبیه کلمه و به جای کلمات استفاده میکند و در کل اسکت‌خوانی به آوازی می‌گویند با تأکید بر فقدان معنی اصوات تولیدی در آن و نتیجه آن که صدا را هرچه بیشتر و بیشتر به جایگاه یک ساز نزدیک میکند. خوانندگی آواز اسکت می‌تواند به مراتب سخت‌تر از خوانندگی معمولی باشد و معمولاً نیازمند هوش و خلاقیت بالا در خواننده و تواناییِ همراهی با ریتم مربوط است.
مرگ و رنج، هر دو دغدغهای است که خاطر هر آدمی را از همان لحظه که پا به دنیا می‌گذارد مشغول میکند. و برخوردی که هر آدمی با این دو دارد(یا ندارد)، مشخص‌کنندۀ مسیری است که او در زندگی انتخاب میکند؛ چه آگاهانه و چه نا آگاهانه. لمانتاتۀ پارت سرودی است در ادامۀ همین مفهوم. تصویری است بر شکنندگی انسان آن دم که با بودن انسانی خویش روبرو می‌شود، مواجهه‌ای از همان گونه که پیشاروی سازۀ مارسیاسِ آنیش کاپور
کیث جرت از موفق‌ترین و تاثیرگذارترین پیانیست‌های تاریخ موسیقی جز است. کنسرت کلن او از مهم‌ترین اجراهای جز در چهار دههٔ گذشته است. دلیل این اهمیت علاوه بر کیفیت موسیقی‌اش، در استقبال فوق‌العاده‌ای است که از آن شد، هم از طرف صاحب‌نظران و هم از طرف دوست‌داران غیرحرفه‌ای موسیقی. از زمان انتشار آلبوم در سال ۱۹۷۵ تا امروز حدود ۳ میلیون کپی از آن به فروش رفته؛ موفقیتی فوق‌العاده برای یک آلبوم جز، شامل دو سی‌دی پیانوی سولو، بدون قطعه‌ای معروف.
استاد فقید، محمد رضا لطفیِ بزرگ، طی سالیان دراز اقامت در اروپا و آمریکا، کنسرتهای متعدد تکنوازی تار و سه تار داشته که متأسفانه بخشی از آنها ضبط حرفه‌ای نشده یا اگر شده، بعضاً حتی در دسترس خود ایشان هم نبوده است. از جمله این کنسرت‌ها، اجرایی است بس اعجاب‌انگیز و عالی با تار در دستگاه همایون. به عنوان کسی که با شنیدن آثار لطفی، بزرگ شده است، می‌توانم به جرأت ادعا کنم که این اجرا در میان تکنوازیهای تار او نظیر ندارد؛ از کوک نامتعارف تار برای دستگاه همایون گرفته تا مضراب‌ها و جمله‌پردازیهای بسیار درخشان وی در این اجرا. لطفی در این اجرا نت «لا» را درجه یکم دستگاه همایون قرار می دهد و تار را مانند «شور لا» کوک کرده است.
زبان از نوشتن درباره‌ی مرگ محمدرضا لطفی، این تارنواز و موسیقی‌دان اسطوره‌ای ایران قاصر است. وی که یکی از یادگاران بی بدیل مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود روز گذشته از میان ما رخت بربست و دار فانی را وداع گفت.
ترجیح دادیم تا بیشتر از آن‌که پرحرفی کنیم، آلبومی منتشر نشده و کمتر شنیده شده از استاد محمدرضا لطفی مربوط به کنسرت کلن را در اختیار علاقمندان آن استاد قرار می‌دهیم. این اجرا به صورت بداهه‌نوازی تار در دستگاه ماهور ارائه شده است.
مسعود شعاری، نوازنده سه‌تار و آهنگساز که از شاگردان محمدرضا لطفی نیز بوده است در گفتگو با سایت موسیقی دراب گفت: «بسیار متاسفم که در روز معلم به جای این‌که بتوانیم این روز را به ایشان تبریک بگوییم باید شاهد از دست دادن این بزرگمرد موسیقی ایران باشیم.»
گروه جزِ «اسنرکی پاپی» که بیشتر به ضبط‌های زنده روی استیج عادت دارد یازدهمین آلبوم خود و اولین آلبوم استدیویی خود بعد از هشت سال را با نام «کولچا وولچا» (Culcha Vulcha) در ماه آوریل منتشر کرد. یک موسیقی با صدایی پرحجم و تنظیمی پیچیده که به طرز شگفت‌انگیزی شنیدنش ساده از آب درآمده است.
نوشتهٔ پیتر کینگ مدت‌هاست آینهٔ اینتراکتیو (:تعاملی) جزء اصلی هنر دیجیتال است که اگرچه فرمش از گالری‌ها و مک‌مینی‌ها و چیزهایی می‌آید که به دیوار متصل می‌شوند، لیکن اکنون در جست‌وجوگرهای اینترنتی (براوزرها) تجلی می‌یابد و به شکلی حیرت‌انگیز تبدیل می‌شود به یک تجربهٔ شخصی و صمیمی. ما تمام روز را به صفحهٔ نمایشگر کامپیوترهایمان خیره […]
غیاب یک آلبوم سیاسی است. سیاست نه به معنای دعواهای هر روزهٔ اصحاب قدرت آن‌هم در ایران، اگرچه هنرمند انکار نمی‌کند تحت تأثیر این دعواهاست، اما ورای آن صدایی اعتراضی است با بیان موسیقیایی. اعتراض به جریان‌های اصلی و غالب، صداهای همیشه و هرجا شنیده‌شونده، اگرچه موسیقی الکترونیک در دوران ما هنوز از غالب خبرگزاری‌ها/فروشگاه‌ها، […]
کِتیل بیورنستاد، دیوید دارلینگ، تریه ریپدال و یان کریستنسن به پیشنهاد مانفرد آیشر دور هم جمع شده‌اند و دوازده قطعه را با هم اجرا می‌کنند. تمام قطعه‌ها را بیورنستاد ساخته و خود او پیانو می‌نوازد. دارلینگ و ریپدال، ویلنسل و گیتار الکتریک می‌نوازند و کریستنسن هم درامر است. یک سال بعد مانفرد آیشر این دوازده قطعه را در انتشارات ECM منتشر میکند و آلبوم، «دریا» (The Sea) نام می‌گیرد و چیزی نمی‌گذرد که آلبوم به یکی از محبوب‌ترین آلبوم‌های ECM تبدیل می‌شود.
در رونمایی «ری تا روم» علاوه بر علیرضا قربانی و سعید نایب محمدی، دو منتقد و کارشناس موسیقی، سیدعلیرضا میرعلینقی و دکتر ساسان فاطمی نیز درباره اثر صحبت خواهند کرد. این نشست ساعت ۱۸ روز یکشنبه ۲۹ دی در فروشگاه مرکزی شهرکتاب واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از تقاطع مطهری برگزار می‌شود.
در روزهای پایانی سال آلبوم‌های «آفتاب می‌شود» از ارسلان کامکار، «بامداد» از حمید متبسم و گروه عارف، «کوک کولی» از فراز کاویانی، “Solidification” از آرو هنریکسن و “For Now I Am Winter” از اولاف آرنالدز منتشر شده‌اند.