آروو پارت (Arvo Pärt)، موسیقی‌دان استونیایی، در نیم‌قرن اخیر جزء مشاهیر موسیقی کلاسیک و هنرمندی سرشناس میان شنوندگان عام موسیقی بوده است. با آن که بیشتر آثار پارت مربوط به سروده‌های کُرالِ مذهبی است اما عمده شهرت و توجه مرتبط با آثار پارت به فضای یگانه‌ی موسیقی او که به مینیمالیسم مقدس معروف است بر‌می‌گردد. موسیقی‌ای که به روشنی ادراک و روان مخاطب را هدف قرار می‌دهد و شنیدن را بدل به تجربه‌ای روحانی می‌‌سازد. مینیمالیسم مقدس پارت را باید برگرفته از روشی منحصر به فرد دانست که پارت نامِ «تینتینابولی» (Tintinnabuli) را بر آن نهاده است. نام این تکنیک برگرفته از واژه‌ی لاتینی «تینتینابولوم» (Tintinnabulum) به معنی «ناقوس» است.
کمانچه از دوره صفویه یکی از ارکان موسیقی ایرانی بوده است. پس از ورود کمانچه فرنگی (ویولن ) در عهد مظفرالدین شاه قاجار و متداول شدن آن، به تبعیت از آن سیم چهارم هم به آن اضافه گردید. از کمانچه‌نوازان دوران قاجار مثل حسین‌خان اسماعیل‌زاده که عبور کنیم، شاهدیم که موسیقی ایرانی در پرتو خدمت یا خیانت وزیری به سبب رویکردهای آکادمیکِ وام‌گرفته از موسیقی کلاسیک غربی، دچار تحولات شگرفی شد.
نوشتن مطلب انتقادی درباره‌ی چهره‌های محبوب در جامعه، امری نیست که به سادگی امکان‌پذیر باشد؛ تعداد کم این‌گونه مقالات خود گواه بر این مدعاست. برای مثال درباره‌ی محمدرضا شجریان که فعالیت هنری وی موضوع این نوشتار است، تعداد زیادی مقاله و مصاحبه موجود است، لیکن محتوای آن‌ها بیشتر در فضای تعریف و تمجید و یا حتی تملق گویی است تا نقد.
هوره آوازی باستانی، ساده و غیر ریتمیک است که عموماً بدون همراهی ساز در مناطق کردنشینِ زاگرس و به ویژه در سه استان کرمانشاه، ایلام و لرستان که در آن‌ها گویشِ کلهری کردی رایج است؛ خوانده می‌شود. این ابتدایی‌ترین و پر قدمت‌ترین آوازی است که در حوزه‌ی جغرافیایی ایران به گوش می‌رسد.
فاطمه قنادی (وارتوش) همسر مرحوم استاد علی سلیمی و اولین خوانندهٔ ترانهٔ مشهور آیریلیق، دوشنبه شانزده بهمن دار فانی را وداع گفت. او در قطعه هنرمندان شهر تبریز به خاک سپرده شد. خبر درگذشت فاطمه قنادی دردناک بود اما دردناک‌تر این‌که این خبر بازتاب چندانی در رسانه‌های ایرانی نداشت.
