استاد قسمت خانی از معدود آوازه‌خوانان و شاید آخرین آواز‌خوانی بود که بر فنون و سبک‌های متنوع آوازی یا به گفته‌ی خود تالشی‌ها «هواهای» این دیار مسلط بود. قسمت خانی هم موسیقی مهجور شبانی تالش را با ناله‌ی لَلَه (نی هفت‌بند تالشی) به سوزناک‌ترین شکل به اجرا می‌گذشت و خِلِه (از تزئیناتِ آواز تالش که به هنگام وجد از آواز سر داده شده خوانده می‌شد) می‌کرد، هم به فنون آوازی شاندرمنی و ماسالی مسلط بود و هم میراث‌دار لالایی‌ها، نوررو‌خوانی‌ها و وَیَه‌خوانی‌ها (عروسی‌خوانی) بود. ‌