آلبومهای آرام و ملایم ECM از این پیانیست نروژی نه تنها به شدت مورد توجه منتقدین موسیقی جز واقع شد، بلکه حتی با اقبال عمومی بیسابقهای هم همراه بود. آلبوم دوم گوستاوسن “The Ground” یک موفقیت تاریخی در لیست فروش کشورش به ثبت رساند که دستاورد خارقالعادهای بود با توجه به نوع موسیقیای که او ارائه میدهد. با تمام این اوصاف، تُرد همچنان از جوانترین نوازندههای اروپای شمالی است که با ECM در سالهای اخیر همکاری داشتهاند.
به مناسبت جشنواره شبهای بداهه نوازی (Show of Hands) در فرهنگسرای نیاوران به تاریخ شهریور ۱۳۹۶ تصمیم داریم که برخی از هنرمندانی که در این جشنواره حضور خواهند داشت را معرفی کنیم تا با شناخت بیشتری از هر آنچه که به نام بداهه در این شبها بر روی صحنه اجرا خواهد شد، مشتاقانه به تجربهای […]
قصد من معرفی داریوش دولتشاهی به دوستداران ِ جوان موسیقی و در عین حال تجمیع اطلاعات ِ محدودی که در اینترنت میتوان در مورد ایشان یافت، در سایت درّاب بود. در ادامه ترجمهٔ متنی را که بر اساس مصاحبهای با داریوش دولتشاهی در تاریخ ۱۷ و ۲۸ آذر ۱۳۸۴ توسط Bob Gluck صورت گرفته، خواهید خواند.
بخشی لقبی است که به برخی از نوازندگان دوتار در شمال خراسان و ترکمنصحرا داده میشود. بخشیها نوازندگان دوتار، آوازخوان، داستانگو، سراینده و سازندۀ ساز هستند. روشن گلافروز از معدود باقیماندگان نسل بخشیها، فرزند حمرا گلافروز و از نسل علی اکبر بخشی گلافروز در سال ۱۳۳۷ در روستای ملاباقر شیروان به دنیا آمد. نوازندگی دوتار نسل در نسل در بین اعضای خانوادۀ وی مرسوم بوده و او از کودکی نوازندگی را نزد پدربزرگ و پدرش فرا گرفت. گلافروز در جشنوارههای متعددی در ایران و کشورهایی چون فرانسه، ایتالیا و اتریش شرکت داشته و اجرای “زهره و طاهر” وی در پاریس مورد تمجید بسیار قرار گرفته و دکترای افتخاری موسیقی را نصیب او نمود. روشن گلافروز ادامۀ سنت داستانگویی و از معدود روایتگران شفاهی باقیماندۀ ایرانی است و به سه ترکی، کردی و فارسی روایتگری میکند.
“آروو پارت، بیست و چهار پیشدرآمد برای یک فوگ” مستندی است که در خلال مصاحبهها و فیلمهای آرشیوی، با گونهای روایی زندگی پارت را تعریف میکند و هم در این میان به معرفی و کنکاش در هنر او و به خصوص سبک تینتینابولی میپردازد. و بیش از این کارگردان، ما را در فرمی صمیمی به فضای اندیشهها و زیستِ پارت نزدیک میکند.
جمعه هفتهای که گذشت جو وایلر (Joe Wilder) نوازنده ی توانای ترومپت جز در سن ۹۲ سالگی بر اثر نارسایی قلبی در منهتن نیویورک درگذشت. او از آخرین بازماندگان نسل طلایی جز بود که برخلاف بسیاری از همکارانش که قطار پرشتابِ تحولِ صدا را از سنت دیکسیلندی جز در دههی سی به بیباپ نخبهگرا و در نهایت جنبش «جزِ آزاد» رسانده بودند به سنتها و قالبهای جزِ رمانتیکِ کهن وفادار ماند.